Doğa'ya çekil

Sessizce çıkıp gitmeli insan. Bir ağacın gölgesinde uyumak, bir kuşun şarkısına eşlik etme özlemi ile. Kaçmalı onu sıkan ne varsa, kendine doğru gitmeli bu zorlaştırılmış hayatı geride bırakarak. Taze bir çiçeğe dokunmalı elleri, otobüs direkleri yerine. Acı ve hüznün simsiyah yaptığı kaldırımlarda değil de, yüreğinde sakladığın o naif insana dokunan çayırlarda gezmeli özgürce. Düzenin getirdiği çalışma saatleri dışındaki özgürlükten bahsetmiyorum, bir rüzgar kadar özgür olmalı insan, bir derenin şakırtısında süzülüp, güneşin ısısı ile karışmalı havaya. 🗽